Rozdział 43/ Czyli to koniec?

Amy pov:
Obudziłam się z strasznym bólem w klatce piersiowej, ale pomyślałam że to może z nerwów. Wzięłam czarne rurki oraz brązową koszule i poszłam pod prysznic. Ciepłe strumienie otuliły moje blade ciało, zakręciłam wodę, owinęłam się ręcznikiem i ubrałam w ciuchy. Włosy trochę podsuszyłam suszarką i nałożyłam lekki makijaż. Wyszłam z łazienki i poszłam po Lili. Cały czas płakała odkąd wyszłam z łazienki, nie była głodna ani nie miała gorączki. Nie wiem co się z nią dzieje. Poszłam do kuchni zjeść śniadanie, bo od około dwóch godzin starałam się uśpić małą i w końcu mi się to udało. Zaparzyłam sobie herbatę i zrobiłam kanapki z dżemem. Zjadłam, pozmywałam i poszłam posprzątać. Po trzech godzinach dom lśnił czystością. Mała znowu płakała. Poszłam do niej i chciałam uspokoić ale nie umiałam tego zrobić, zrezygnowana zadzwoniłam do Zayna.
-Halo?-usłyszałam ochrypły głos Harry'ego.
-Cześć możesz mi pomóc?-spytałam
-W czym?-teraz on spytał
-Musisz przyjechać. Nie daje rady z Lili cały czas płacze. Pomóż-powiedziałam błagalnie na końcu głos mi zamarzł.
-Zaraz będę tylko się uspokój-powiedział.
Rozłączyłam się i ciągle chodziłam z Lili na rękach próbując ją uspokoić.


Harry pov:
Zacząłem się martwić, nigdy nie było problemu z Lili. Podszedłem do chłopaków tłumacząc im wszystko i pojechałem do domu Zayna. Po około 15 minutach szybkiej jazdy znalazłem się po ich domem. Ledwo przekroczyłem furtke i już usłyszałem głośny płacz dziecka. Pobiegłem do drzwi i bez pukania wszedłem. Zobaczyłem tam siedzącą już Amelie i płaczące dziecko. Amy nie była w dobrym stanie.
-Co się stało-spytałem z niedowierzaniem.
-Już nie mam siły, ciągle płacze a nie ma gorączki.-wypłakała z siebie.
-Chodź pojedziemy do szpitala-zaproponowałem.
Po 20 minutach byliśmy w szpitalu. Dziecko zostało zabrane na badania a my czekaliśmy przed salą. Amy siedziała taka smutna i zapłakana.
-Nie martw sie będzie dobrze-przytuliłem ją.
Po 30 minutach milczenia usłyszałem jak Amy strasznie głośno zaczęła oddychać, przeraziłem się.
-Wszystko gra?-spytałem
-Nie...mogę...oddychać-wydusiła
Pobiegłem po lekarzy i zabrali i ją na sale. Kolejne dwie godziny czekania na niewygodnym krześle. Usłyszałem chłopaków którzy przyjechali teraz i my siedzieliśmy kilka minut, przyszedł lekarz.
-Doktorze co z nią?-zapytałem z nadzieją w głosie.
-Cóż dziecko musiało mieć operacje, okazało się że w tak młodym wieku miało raka. Niestety operacja nie powiodła się i rak doszczętnie zniszczył płuca dziecka, przykro nam wszystkim-powiedziała doktorka. Nikt nie spodziewał się tak okrutnych wieści, wyglądało na zdrowe tylko dziś tak kiepsko wyszło. Każdy z nas miał łzy w oczach i na policzkach, Malik sobie nie dawał rady z tym wszystkim. Siedział na tym krześle i czekał na cud.
-A co z Amy?-spytał Lou.
-Na jakiś czas musi zostać w szpitalu-powiedziała i poszła.
My nie mogliśmy dłużej być i pojechaliśmy do domu. Zayn był z nami. Nie chciał być sam w wielkim domu. Nie mogliśmy zasnąć i rozmawialiśmy aż w końcu sen dał za wygraną.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kolejny rozdział. Ta historia dobiega swego końca. Nie będzie miała Happy Endu. Już mam wszystko w głowie, co bedzie co się wydarzy. Narazie życzę wam cierpliwości.

Aleksandra.xd